حقيقت، هميشه در انتهاي يك راه دراز و مه آلود و سراب نيست،

گاه در نزديكي ها خودنمايي مي كند و از آن غافليم و گاه براي راه نيفتادن،

آن را بسيار دور مي پنداريم.

عادت كرده ايم به خيال و از واقعيت گريزانيم.

قدر داشته هاي مان بدانيم.

محمد رزاقی (تابان)

* عکس مربوط به محوطۀ داخلی باغ ملی واقع در تهران است که در بازدید و گردش نوروزی ثبت شد.

اين چيست كه عامي و فرهيخته، نثر نويس و شاعر، هركس و هركس فارق از جنسيت، با ديدن آن روحش به پرواز در مي آيد؟
اين جذابيت از كجاست؟
چندين هزار عبارت و شعر در وصف گيسوي آشفته در باد شنيده ايم؟
من باور دارم كه در اين كارزار، آرامشي نهفته است. شايد خداوند از لابلاي اين رشته ها خود را به ما مي نماياند!
من حتم دارم سپردن زلف به باد، گره از كار روزگار صاحب زلف و دل بي صاحب شاهد آن باز مي كند.
با اين عبارت، به وصف اين صحنه مي روم:

زلف بر باد مده
تا ندهي بر بادم

عکس، بخشی از محوطۀ باغ گیاه شناسی ملی ایران است.