گاه دلم خلوت می خواهد،
برای فریاد،
برای اندیشه،
برای تخلیۀ سموم ذهن،
برای نفسی عمیق به حجم تنهایی،
برای بازتوانی، برای شناخت،
برای آرامش.
چه تصمیمات عجولانه،
قضاوت های نادرست،
عکس العمل های ناروا و زهرهای روحی که
در خلوت دوا نمی شود!
عجب نعمتی است این خلوت.
محمد رزاقی (تابان)